Geselecteerd voor de Popronde is POM een van de opkomende bands die in de gaten gehouden moet worden. Hun muzikale invloeden hebben ze gemixt tot ‘fuzzpop’ wat in dit geval zoveel betekent als; catchy melodieën met rauwe gitaren. Na een aantal singles te hebben uitgebracht is er op 4 juni dan de release van hun debuut EP ‘Lately’, een overzicht van de afgelopen jaren. Zangeres Liza van As vertelt…
We spreken af op de campus. Want behalve zangeres van POM is Liza student ‘toegepaste psychologie’ aan de HVA. ‘Als het lukt ga ik volgend jaar naar de UVA om psychologie te studeren, maar er moeten nog mensen afvallen om toegelaten te kunnen worden. En anders heb ik een tussenjaar. Dat heb ik nog nooit gehad’, gaat ze net zo enthousiast verder. POM ontstond tijdens een van haar opleidingen. ‘Michael (Joshua), de bassist, en ik kwamen samen op PACT in Amsterdam. Dat is een muziekschool van het ROC. Aan het eind van elk jaar heb je een ‘show yourself’ moment waar je moet laten zien waar je mee bezig bent. Dat kunnen covers zijn of je eigen project. Ik wilde graag een eigen project en Michael wilde eigenlijk meteen al meedoen wat supertof was. De twee gitaristen heb ik ontmoet via huisfeestjes in Haarlem waar we alle drie vandaan komen. Luc (Siegers), de aller langste van iedereen, wilde meteen meedoen en Joy (Kunst) zei wel te willen drummen. Maar toen ik hem daarna een bericht stuurde of hij ook gitaar wilde spelen, was hij al compleet vergeten dat hij het had aangeboden’, lacht Liza. ‘Maar uiteindelijk wilde hij meedoen. Via Michael kwamen we aan onze huidige drummer Justin (Dwarswaard). Zij komen allebei uit de Noordkop, boven Alkmaar. In eerste instantie zijn we dus gaan spelen voor mijn schoolproject. En daarna voor de auditie van Joy voor het Conservatorium van Amsterdam. Daarna zijn we gewoon doorgegaan omdat we het zo gezellig vonden en nu zijn we drie jaar verder’. Zelf is Liza na PACT niet doorgegaan naar het CVA. ‘Naast het muziek maken vind ik muziek studeren vreselijk. Al die theorie en zo en mijn zangtechniek is echt vreselijk. Ik hou wel heel veel van boeken lezen en dingen leren. Ik heb ADHD dus ik ben super heftig met hobby’s en interesses en extreme fascinaties voor dingen. Ik had een lijst van wel twintig studies die ik wilde doen. Dus toen heb ik gekeken naar wat ik hiervan thuis kon leren en naar waar ik echt iets aan heb én school voor nodig heb en heb ik gekozen voor psychologie. En via vrienden op het CVA leren we ook heel veel’.
Voor degene die zich afvraagt waar POM voor staat? Ach, Liza wist het in eerste instantie zelf ook niet. ‘We hadden een heel groot probleem met het verzinnen van een bandnaam. Maar we speelden nog niet live dus we hadden er ook nog niet perse een nodig. Onze bassist werkte in die tijd bij een snackbar en bedacht toen hij pommes frites zag staan, dat POM wel een leuke naam was. Maar ik wist toen oprecht niet waar de naam vandaan kwam dus ik zei dat het van het woord ‘appel’ in het Frans kwam. En dan kon ik Adam en Eva er weer in verwerken. Later kwam ik er dus achter dat hij het gewoon in de snackbar had bedacht’.
Ik vind het fijn om eerst de sfeer van een nummer aan te voelen
Onlangs bracht de band de single ‘Kim’ uit. Het is een van de vier nummers en tevens de opener van de EP ‘Lately’ die door Mattan Records wordt uitgebracht. De andere drie zijn respectievelijk ‘Two’, dat vorig jaar gebruikt werd voor een internationale Zalando campagne, ‘Why won’t you smile’ en afsluiter ‘Eat me, I’m sad’. Een van de publiekslievelingen en allereerste single ‘Down the Rabbit Hole’ blijkt gepasseerd te zijn voor de EP. Liza legt die keuze uit. ‘Deze vier nummers zijn allemaal in dezelfde studio opgenomen en door dezelfde persoon gemixt en gemasterd. We vonden het fijn om voor de EP voor dezelfde sound te gaan. Daarom paste ‘Down the Rabbit Hole’ er niet meer bij. En ook omdat het al zo lang uit is en om dit nummer echt als single te houden’. ‘Lately’, de titel van de EP komt in verschillende nummers terug, zowel positief als negatief. Zo zingt Liza in ‘Kim’, ‘Lately I’m feeling fine’ en in ‘Eat me, I’m Sad’, ‘Lately I’m feeling sad’. ‘We hebben de nummers door de jaren heen geschreven. Het zijn niet onze nieuwste nummers, maar het is een soort van verzamel EP geworden. Ik zing over situaties die ik heb meegemaakt, dus ‘Lately’ vonden we een passende titlel. Bij ‘Eat me’ zing ik over hoe ik mij voelde over een bepaald persoon en bij ‘Kim’ juist over mijzelf’. Het enige nummer dat nog niet eerder is uitgebracht is ‘Why won’t you smile’. ‘Het is ook een nummer dat al voor corona is geschreven. Ik was op dat moment best chagrijnig over heel veel dingen om mij heen en de wereld en dat gevoel heb ik er in verwerkt. Het had betrekking op mijzelf en ook op een persoon in mijn leven die altijd heel erg haar best doet om heel goed voor mensen te zijn, maar dat uiteindelijk iedereen een beetje over haar heen schijt zeg maar. Dat is dan het tweede couplet en in het refrein zing ik ook over haar. Ik verwerk wel vaker twee verhaaltjes in coupletten die ik uiteindelijk samenvoeg in het refrein. Alles wat ik schrijf gaat over wat ik in mijn dagelijks leven meemaak’, gaat Liza verder. Ik vind het fijn om vanuit een emotie te schrijven en om dat dan in het extreme uit te werken, niet al te letterlijk. Het einde van een tekst lijkt misschien niet altijd realistisch, maar het begin is vaak wel iets wat ik heb meegemaakt. Ik voeg elementen toe uit bijvoorbeeld een boek dat ik gelezen heb. We hebben meestal niet van te voren uitgedacht wat we precies willen schrijven. Hooguit of het een hard of een zacht nummer moet worden. Meestal komen de gitaristen of de bassist met een idee. Dan gaat de drummer met hun al een groot gedeelte schrijven en dan pas kom ik er met de zang overheen. Ik vind het fijn om eerst even de sfeer van het nummer aan te voelen voordat ik iets schrijf’.
Live spelen is een van mijn meest favoriete dingen
Wanneer ik naar de EP luister herken ik elementen van bands als Black Honey en Wolf Alice. Bands die wat mij betreft live nog beter tot hun recht komen dan op plaat. Zo lijkt het ook het geval met POM. ‘Dat begrijp ik wel. Ik heb heel veel naar Black Honey geluisterd. Echt obsessief. Onze gitaristen luisteren naar Wolf Alice. Voor de vocals op ‘Eat me, I’m sad’ moesten we inspiratie voor de mix inbrengen en heb ik Black Honey gestuurd. Ik vind die vocal altijd zo nice, zo crispy en haar tekst is vaak heel echt. Leuk dat je dat opvalt’. Live heeft POM een fijne energie waarbij Liza veel contact zoekt met het publiek. ‘Live spelen is wel een van mijn meest favoriete dingen aan het hele muziekgebeuren. Ik vind het contact met het publiek heel belangrijk. Na het optreden destijds voor school was de feedback die ik kreeg, naast mijn zangtechniek die niet al te perfect is, dat ik meer contact met het publiek moest maken. Dat heb ik super serieus genomen en elke keer daarna ben ik me er meer comfortabel mee gaan voelen. Het liefst ga ik helemaal het publiek in en dat ik dan ergens opduik. Een keer schrok iemand zich helemaal kapot dat ik ineens voor haar stond. Dat was zo grappig’. ‘Mijn beperkte zangtechniek is niet echt een probleem’, gaat Liza verder. ‘Ik heb een slechte ademsteun en verder een hele slechte conditie en een hele heftige stofmijtallergie waardoor ik een kleine longcapaciteit heb. Dus ik kan gewoon niet zo lang heel hard zingen. Dat merk ik bij optredens die heel hard gaan en waarbij ik ga moshen. Dan heb ik aan het eind alleen nog een piepstemmetje. We moeten daarmee rekening houden met de opbouw van de setlist’.
In de kast in de kamer valt een rijtje lp’s op waarbij ‘Punisher’ van Phoebe Bridgers een prominente plek inneemt. ‘Ja, Phoebe Bridgers is een van mijn favoriete artiesten. Ze is al twee jaar lang mijn meest geluisterde Spotify artiest. Zo vet! En zo leuk dat ze nu zo groot is. Sommige artiesten ga je doorheen in fases, maar met Phoebe Bridgers heb ik dat niet.
Die blijft. Iemand waar ik ook nog heel veel naar luister is Lorde. Echt al sinds ik veertien was of zo. Vroeger luisterde ik veel naar emo muziek en punk. Ik was super groot fan van Misfits. Een klein punkmeisje dat ook naar een dreampop artiest als Lorde luisterde. Voor POM was voor mij naast Black Honey ook het eerste album van Dream Wife een grote inspiratie. Het is leuk om terug te kijken naar wat ik allemaal leuk vond. Waar ik ben blijven hangen en waar ik ben weggegaan. Je smaak verandert, maar ik merk dat ik altijd bepaalde elementen in muziek belangrijk vind. Sfeer en tekst’.
De Popronde… helemaal zin in!
Vorig jaar zou POM meedoen aan de Popronde, maar van de gebruikelijke optredens in kroegjes was geen sprake. ‘We hebben wel twee live stream shows gedaan voor de Popronde. Een in TivoliVredenburg en tijdens het eindfeest in de Melkweg. Ook hebben we Bevrijdingspop in Haarlem gedaan. Dat was heel erg leuk, want ik ging daar altijd als bezoeker naar toe. Door corona waren de repetitieruimtes dicht dus we hebben niet heel veel geschreven. We zijn vooral bezig geweest met het plannen van de EP en het mixen daarvan en het ontwikkelen van merch. De merch heb ik zelf ontworpen en ik heb nu een zeefdruk gekocht. We gaan longsleeves en crop tops doen, maar dat zijn kindershirts geworden waarbij ik alle maten nu zelf uit moet rekenen. Het hele design moeten we gaan uitprinten en ik heb een soort van darkroom in mijn kamer met een warmtelamp. Een heel leuk proces. Eerst gaan we een soort van limited edition merch doen omdat ik alles met de hand moet zeefdrukken. Daarna gaan we een nog wat simpeler shirt uitbrengen. Nu kunnen we alles zelf bepalen en zelf doen in de goede kleur en in goede kwaliteit. Het is de bedoeling dat het eind juni klaar is. Het ligt er een beetje aan hoe geweldig ik ben in zeefdrukken’ en lacht. Voor dit najaar staat POM weer op het affiche van de Popronde en is geselecteerd als 3 voor 12 talent. ‘Ja, we hebben ons opnieuw ingeschreven. We willen toch heel graag die ervaring opdoen. Veel mensen zitten in meerdere bandjes en doen meerdere keren aan de Popronde mee, maar als zangeres en student psychologie is POM voor mij misschien wel de enige serieuze band ooit. Dus voor mij is dit waarschijnlijk de enige mogelijkheid om aan de Popronde mee te doen. Lekker in kroegjes spelen. Ik heb mijn rijbewijs gehaald en ga zo het busje rijden. Helemaal zin in! Bij de live streams moest je wel heel veel energie geven voor die ene persoon in de zaal. In het begin was het leuk en ook voor hele coole optredens als op Bevrijdingspop, maar ik hoef ondertussen echt niet meer elke live stream die we aangeboden krijgen te doen hoor. Het is super zwaar en voelt meer als werk dan als leuk gezellig optreden. Ik hoop dat het allemaal weer gaat lukken in oktober. Maar eerst gaan we weer heel veel schrijven en demo’s opnemen. Vanaf juni is iedereen weer een beetje klaar met school dus dan hebben we weer tijd. De kamer bij mijn moeder thuis heb ik nu omgebouwd tot een studio en daar ga ik binnenkort heel veel tijd doorbrengen’.
De EP ‘Lately’ wordt uitgebracht via diverse streaming diensten.
Tekst en foto’s: Willem Schalekamp