Bettie Jackhammer is het eigen project van Franti Marešová, gitariste bij o.a. Personal Trainer. Vandaag brengt ze haar eerste single In the City uit.
Op zoek naar de prikkels van de stad
In 2020 studeerde Franti af aan het Conservatorium van Amsterdam, maar door de maatregelen rond COVID-19 was de live presentatie, en daarmee ook de presentatie van Bettie Jackhammer, in de Tolhuistuin niet mogelijk. Het project ging nog even in de koelkast. ‘Ja, dat was erg jammer. Je bent op een punt beland dat je uit gaat vliegen. Het is een soort afscheidsfeestje dat niet doorgaat waardoor het nog steeds niet helemaal afgesloten voelt. Het project stond twee jaar stil, maar ik ben blij dat mijn muziek nu uitkomt. Ik had er geen energie voor om het eerder uit te brengen. Tijdens de lockdown raakte ik echt onderprikkeld. Als je in de stad woont ben je ook gewoon gewend aan al die prikkels. Ik hou er heel erg van naar bands te gaan, uit te gaan en bij vrienden te zijn. Ik krijg daar energie van. Als het dan ineens zo stil wordt, is alleen je hoofd nog druk. Ik heb wel getwijfeld of ik het toch niet eerder uit zou brengen, want vaak kun je dan creatief gezien ook weer verder, maar uiteindelijk heb ik toch gewacht totdat het goed voelde.’
En nu is daar dan de eerste single van de aankomende debuut EP van Bettie Jackhammer, In the City. ‘Die prikkels, dat is ook een beetje waar dit liedje over gaat. Dat je op zoek bent naar de prikkels en de roering van de stad. Het rebelse. Het meisje raakt steeds meer verwilderd in die stad totdat het uitbarst in een soort van outro (‘In the City, in the City, she’s running around’). Dat hoor je ook in de muziek terug en ook in de clip waarin je mij ziet rijden van het platteland naar de stad. Het is het contrast in de muziek en in mijn persoonlijkheid. De clip was mijn lockdown project.’ Franti omschrijft haar muziek als dreamy sixties pop met garage invloeden. ‘Ik hou van het geluid van de sixties. Ben ook opgegroeid met The Velvet Underground en zo. Die invloeden zitten zeker nog in mijn muziek, maar ik luister ook veel naar muziek van nu. Vroeger was ik anti mainstream-pop. Ik vond dat te gelikt, maar ik merk dat er ook elementen in popmuziek zitten die een nummer heel sterk maken. In the City is eigenlijk ook wel poppy, maar geen top-40 pop.’
Ik hou gewoon echt van liedjes
Franti speelde door de jaren heen in verschillende bands. Die invloeden hoor je terug in de muziek van Bettie Jackhammer. Een bandnaam die afgeleid is van een personage uit een liedje dat Franti ooit schreef samen met Eva Wijnbergen. ‘Ik ben opgegroeid in een generatie oudere muzikanten, zeg maar de Amsterdamse muziekscene. Die kregen kinderen die ook weer met elkaar gingen spelen. Op mijn veertiende begon ik zo met gitaar spelen in mijn eerste band Fuz. Daarvoor drumde ik heel even. Ik kon nooit kiezen wat ik wou. Totdat ik me realiseerde dat ik met gitaar kon spelen, zingen en liedjes schrijven. Zingen en gitaar spelen vind ik gewoon heel leuk en ik kon zo twee instrumenten koppelen i.p.v. dat ik één instrument moest kiezen. Een paar jaar na de middelbare school ben ik met drumster Lisa Ann Jonker nog een andere band begonnen, Jack. Dat was een punkband. Onze droom was om in The Minds te spelen, het eerste café waar ik als tiener heen ging. Dat mocht met Koningsdag. Fuz was meer garage-achtig. Dat is de band waar ik echt in opgegroeid ben.’ Een andere band waar Franti in speelde was Chasing Rainbows. ‘Ik viel daar in’, gaat Franti verder. ‘Daar begon mijn liefde voor sixties muziek echt te groeien. En ook voor de wat rustiger liedjes tussendoor. In die tijd begon ik ook met schrijven voor wat nu Bettie is. Dit liedje heb ik bij Henk Jonkers opgenomen met Lisa Ann Jonker en Tom Ogilvie. Daarna heb ik nog overdubs gedaan voor de EP met Kike Zwagerman, Denzel Sprenkeling, Marnix Wilmink, Signe Øgrim en Eva Wijnbergen. Bettie is een mengeling van alles wat ik heb meegepakt van alle bands waarin ik speelde en waarin vooral de eenvoud van het liedje overeind blijft staan. Een couplet, een refrein, dat het duidelijk is. Persoonlijk, maar verpakt in een verhaaltje. Ik hou gewoon echt van liedjes.’
Tekst en foto’s: Willem Schalekamp