Amanda Palmer

In 2004 zag ik Amanda Palmer voor het eerst in de Oude Zaal van de Melkweg. Destijds als vrouwelijke helft van The Dresden Dolls, een duo dat ze vormde met drummer Brian Viglione. Ze brachten een combinatie van (mime-)theater, punk en cabaret waarbij de intensiteit, de kracht en uitstraling van beide diepe indruk maakte. In 2008 maakten ze op Lowlands echter het einde van de band bekend waarna Amanda Palmer onder haar eigen naam solo verder ging en nog enkele malen Nederland aandeed. Zoals in 2010 met het project Evelyn Evelyn dat ze maakte met Jason Webley. Amanda Fucking Palmer profileerde zich steeds meer als voorvechter van de rechten van vrouwen en leden uit de LGBT+ community. Ook schreef ze de bestseller ‘The Art of Asking: How I Learned How To Stop Worrying and Let People Help’, waarmee ze een miljoenenpubliek bereikte. Met haar sterke DIY-mentaliteit werkt ze onafhankelijk van een platenlabel met crowdfunding projecten waarmee ze een album en wereldtour financierde. Haar ruim 12.000 volgelingen, Patrons, doneren maandelijks geld in ruil voor exclusieve toegang tot haar nieuwe creatieve projecten. Op 8 maart jl. bracht Amanda haar derde soloalbum, ‘There Will Be No Intermission’, uit, eveneens gerealiseerd door crowdfunding. Onder de titel ‘No Intermission – An Evening Of Piano, Pain & Laughter’ doet ze dit najaar een uitgebreide Europese tour die startte in De Meervaart in Amsterdam.

Lees meer