‘Arches’ is het laatste wapenfeit van de Gentse An Pierlé. Het eerste deel van een tweeluik waarvan ‘Cluster’ dit najaar zal moeten verschijnen. Een album waarop het orgel van de St. Jacobskerk uit haar thuishaven een belangrijke plaats inneemt. Ter promotie van haar nieuwe werk stond An dinsdag in de Vondelkerk in Amsterdam.
We zien drie vrouwen prominent vooraan staan, An Pierlé in het midden. Vingergeknip en de eerste tonen van het orgel luiden ‘Feel for the Child’ in. An’s heldere stem valt in waarna de zang meerstemmig wordt door de bijdrage van Loesje Maleu en Kaat Hellings. Halverwege tromgeroffel terwijl orgel en zang bezwerend aanzwellen, maar voordat het nummer explodeert wordt gas teruggenomen en eindigt het in de sereniteit waarmee het begon. Direct gevolgd door het zeer indrukwekkende nog te verschijnen ‘Road to Nowhere’. De toon is gezet.
De begin jaren ’80 hebben An Pierlé muzikaal altijd sterk beïnvloed en ook in de nummers op ‘Arches’ is deze invloed duidelijk hoorbaar. De thema’s zijn door het veranderde wereldbeeld allang niet meer zo luchtig als op het debuutalbum ‘Mud Stories’, maar live wordt het mede door haar onbevangenheid nergens echt loodzwaar. Hier is ze in haar element en maakt haar grapjes, waar ze zelf altijd weer zoveel plezier aan beleeft dat het enorm aanstekelijk werkt. Ze geeft je even het gevoel dat je bij haar op de koffie bent om je vervolgens te laten verdwalen in prachtige uitvoeringen van ‘Certain Days’ en ‘Birds love Wires’. Live komt ‘Arches’ in chronologische volgorde voorbij, zo nu en dan onderbroken door nog te verschijnen werk van ‘Cluster’ (‘Sovereign’ en ‘Bedroom Dust’) en het inmiddels 10 jaar oude ‘How does it Feel’ (nog met White Velvet).
In de toegift komt haar voorliefde voor de new wave periode terug in haar uitvoering van Henry Purcell’s ‘The Cold Song’, afkomstig uit de semi opera ‘King Arthur’, waarvan de indringende vertolking van Klaus Nomi in 1982 misschien wel het meest bekend is. Het orgel en de samenzang van de vrouwen geven het nummer vanavond een eigen, prachtige invulling. Met ‘Such a Shame’, de Talk Talk cover, wordt het optreden afgesloten waarna ze bij de merchandise tafel alle tijd heeft voor iedereen. An Pierlé, een eigenzinnig artiest, wars van commerciële concessies. Een artiest om te koesteren.
