‘Tess Parks klinkt als Lana Del Rey en Mazzy Star maar dan wat rauwer en experimenteler. Haar dromerige stem in combinatie met gruizige gitaren zorgt voor een mooie arthouse-fähige psychedelische sfeer’. De aankondiging van de Canadese Tess Parks in de Q-Factory beloofde zo veel moois. Maar in plaats daarvan stond er een ongeïnspireerde slappe dweil op het podium die tijdens de lange pauzes tussen de nummers vond dat het publiek zichzelf maar moest vermaken. Na vijf nummers rood licht hou ik het voor gezien. De beelden… in zwart wit.
