Je hebt singer-songwriters en je hebt Pitou. Twee avonden mag ze openen voor Patrick Watson in TivoliVredenburg. Tien jaar geleden luisterde ze nog als meisje in de trein naar zijn Wooden Arms en nu staat ze volledig natuurlijk alleen op het grote podium en neemt de zaal rustig in zich op. Haar verhalende liedjes en stem zijn van zo’n bijzondere schoonheid dat het haar weinig moeite kost het publiek stil te krijgen. En anders speelt de Amsterdamse met haar inmiddels Belgische accenten ad rem en met humor in op situaties. Bescheiden, maar effectief. Na een EP en mini album is het wachten op haar volledige debuutalbum. Een klein voorproefje kregen we alvast.
