Toen in 2019 Lisa Brammer vanwege haar gezondheid noodgedwongen moest stoppen met Dakota, zochten Lana Kooper, Annemarie van den Born en Jasmine van der Waals naar een manier om verder te gaan. Julia Korthouwer werd aangetrokken als nieuwe zangeres en Loupe was geboren. Niet meer leunen op het werk van Dakota, maar een frisse start met nieuwe nummers. Voorafgaand aan de single release spreek ik met Lana, Annemarie en Julia over deze periode op het zonovergoten terras van Cinetol.
Onze laatste ontmoeting is inmiddels tweeëneenhalf jaar geleden tijdens de luistersessie van het laatste album van Dakota, Here’s the 101 on how to disappear, in Art Room MINA in Amsterdam. Een bewogen avond waar tevens bekend wordt gemaakt dat zangeres Lisa Brammer noodgedwongen moet stoppen. Het voortbestaan van de band is onzeker. Annemarie en Lana over deze tijd: ‘Het ging van mega heartbreak naar nieuw hervonden energie. Het duurde wel even voordat we het weer oppakten want ondanks dat Dakota niet meer bestond waren we er nog wel even mee bezig door het album dat uitkwam. In eerste instantie gingen we weer met z’n drieën de oefenruimte in. Niet schrijven, maar covers spelen. Gewoon omdat het fijn is om elkaar te zien en muziek te maken. Op zoek naar wat we willen, waar worden we blij van? Uiteindelijk werd de drang steeds groter om toch weer zelf wat te gaan maken en opnieuw een bandje te beginnen. Toen hebben we er een bericht uitgegooid of iemand interesse had om een nieuw project te starten. Heel open en kijken wat er op terug kwam. We wisten zelf ook nog niet precies hoe of wat, maar wel dat het iets nieuws en fris moest zijn.’ Julia Korthouwer reageerde op het bericht. ‘Ik zat op school toen ik het bericht langs zag komen. Op mijn reactie kreeg ik een soort van repetitie opname toegestuurd van wat nu Leave Me There is geworden en daar heb ik een zanglijn op gemaakt. En toen werd ik uitgenodigd voor een auditie,’ lacht ze. ‘Het klinkt heel wat als je het zo vertelt, maar eigenlijk was het heel low key.’ ‘Het was voor ons eigenlijk ook een soort auditie,’ gaan Annemarie en Lana verder. ‘Er was geen verwachtingspatroon. Je hoeft niet in iemands schoenen te treden want je speelt de oude muziek niet meer. Over de naamsverandering hebben we nog wel even getwijfeld, maar dat was vooral omdat we tien jaar aan iets hadden gewerkt en naam hadden opgebouwd. We stonden ergens en hadden de connecties, dus gaan we dan weer helemaal opnieuw beginnen? Maar er waren genoeg mensen die ons op het hart drukten dat het niet ineens allemaal weg zou zijn. Er zijn ook steeds labels en managers geweest die ons zijn blijven volgen. Maar uiteindelijk was het belangrijkste dat het voor ons allemaal goed voelde om een frisse start te maken. Want naast de positieve lading zouden we met de naam Dakota ook een negatieve lading meenemen. Toen Julia haar zanglijn instuurde waren we ook in een keer om.’
Net als Lana, Annemarie en Jasmine studeerde Julia aan het Conservatorium van Amsterdam. ‘Ik ben afgelopen jaar afgestudeerd. 
Dat is niet leuk in deze tijd voor een lege zaal met alleen een live stream, al was het nog fijn dat dat kon. Ik heb altijd een soloproject gehad en had nog nooit in een band gezeten dus dat was wennen. In het begin zong ik totaal anders. In een band moet je je als zangeres op een heel andere manier staande houden tussen een muur van geluid. Door corona hebben we heel erg de tijd kunnen nemen om met elkaar dingen te kunnen schrijven. De nummers die we toen schreven zijn al weer heel anders dan die we nu maken. Het is leuk om te zien dat daar ontwikkeling in zit.’ ‘En we hebben aan een team om ons heen kunnen bouwen in een tijd dat we eigenlijk niet bestonden,’ gaat Lana verder. We hebben een management en een boeker hier en in België. Dat vind ik best bijzonder als je nog geen muziek hebt uitgebracht en nog niet echt hebt kunnen spelen. Daar ben ik wel heel blij mee.’ Loupe is onlangs getekend door Excelsior. ‘Ja, en we hebben ook ons Duitse label meegenomen, Sinnbus. Een hele fijne partij is dat uit Berlijn. Die zijn steeds bij ons gebleven. Er was geen enkele druk van hun kant, geen tijdlijn. Ze zijn gewoon eerlijk. Als ze een nummer niet tof vinden kunnen ze dat ook zeggen. Maar als ze enthousiast zijn weet je ook dat het oprecht is en dan lopen ze er ook hard voor. Dat is echt super fijn.’
Loupe is al meer de identiteit van Jasmine
Oorspronkelijk zou vorig jaar de release van de eerste single Leave Me There zijn, maar de bijbehorende show kon vanwege corona niet doorgaan en alles werd daardoor enkele malen doorgeschoven. Tot vanavond. ‘Ik heb er heel veel zin in, maar ik schijt ook wel achtduizend kleuren,’ lacht Julia. ‘Er komen ook veel bekenden, dat helpt ook niet echt.’ Julia schreef de tekst voor Leave Me There. ‘Ja, het gaat over leven in een chaotische stad waarbij alles maar om je heen raast en je rust zoekt in die chaos. Een moment voor jezelf. Ik kom uit Schagen en toen ik dit nummer schreef woonde ik nog niet zo heel lang in Amsterdam. In Schagen is het stil en toen ik hier uit de trein stapte werd ik gek. Ik vond het aan de ene kant geweldig, maar er was ook geen moment rust. Dat was tijdens corona wel anders. Toen had ik dit nummer niet kunnen schrijven.’ Muzikaal gezien is er wel een verandering te horen ten opzichte van het vroegere geluid van Dakota. Enerzijds is het dromerige nog aanwezig, maar tegen het einde van Leave Me There wordt het geluid steeds grootser. De heldere stem van Julia doet ook veel. Maar dit is maar op basis van één nummer. ‘We hebben ook wel intiemere liedjes die we gaan spelen,’ reageert Annemarie. ‘Maar ook iets meer rock. Dat dromerige dat we nog opgeplakt krijgen is er nog wel, maar wel een stuk minder dan dat het was. Ik denk dat als ik heel ver in het verleden ga graven dat Tessa (Raadman) daar ook veel in heeft bijgedragen bij Dakota. Zij was veel meer van soundscapes. Jasmine is veel directer, explosiever. Loupe is ook al veel meer de identiteit van Jasmine. De eerste EP (Older) heeft vier nummers waarvan we er drie gaan spelen. De titeltrack niet.’ ‘Wat hilarisch eigenlijk,’ lacht Julia. ‘Van de nieuwe EP gaan we wel alles spelen,’ gaat Annemarie verder. Dat zijn zes nummers en dan spelen we er nog een die op geen van beide staat, dus elf nummers bij elkaar. De eerste EP wordt alleen aangeboden via de streaming diensten. Dat is ook een beetje een bonus voor ons dat het echt een EP wordt en het eigenlijk live opnames zijn. Van de tweede EP hopen we wel dat we het op vinyl uit kunnen brengen. Misschien dan samen met de eerste. Vier liedjes op de ene kant en zes op de andere. Dat zou wel te gek zijn, maar de labels moeten daar wel mee akkoord zijn.’
Ik voel soms zo’n trap tegen mijn bas
Net als jaren geleden met Dakota is nu ook Loupe geselecteerd voor de Popronde. ‘Ja, maar de Popronde is toch al weer een beetje vastgelopen door de corona maatregelen nu de horeca geen live muziek mag hebben,’ zegt Lana. De steden gaan wel door, maar er blijven maar heel weinig plekken over om te kunnen spelen. In ieder geval tot oktober hebben ze gezegd. Er zijn veel bands en die willen ze een beetje verdelen dus er is al veel weggestreept. Maar voor die periode kwamen er ook andere shows voor ons binnen wat de keuze gemakkelijker maakt om voor die shows te gaan in plaats van dat je die data open houdt voor de Popronde. We hebben ook wat voorprogramma’s die we in België gaan doen. We spelen meer in het buitenland dan in Nederland. Hier is het echt wel lastig.’ Tijdens de Popronde speelt Jasmine ook met Stella. Dat lijkt lastig te combineren. ‘We nemen het een beetje zoals het komt,’ zegt Annemarie. ‘Je speelt maar zelden op hetzelfde moment dus er is meestal wel een mouw aan te passen. Voorlopig is het nog geen probleem. We willen elkaar onderling ook graag de kans geven om je als muzikant te ontwikkelen buiten Loupe om.’ ‘En als het echt nodig is misschien af en toe eens met een invaller werken,’ valt Lana in. ‘Dat gaat voor mij ook gebeuren. Ik ben zes maanden zwanger en kan nog zo’n drie weken meedoen. Dan gaat iemand anders het overnemen. Het is een beetje een jammerlijke timing. We hebben zo lang naar iets toegewerkt en dan kan het eindelijk gaan lopen en komt dit er tussen. Maar ach, het komt nooit goed uit. Zo’n tour in België is dan iets dat ik mis, maar ik ben heel blij dat er voor is gekozen om dan met een invaller te gaan werken in plaats van dat ze op mij gaan wachten. Ik wil dat de band gewoon lekker gaat lopen. Daar hebben we uiteindelijk allemaal meer baat bij. Het is gewoon de realiteit van het leven. Dat is ook een beetje de reden geweest dat we nu al die tweede EP hebben opgenomen. Dat die er alvast ligt en we daar mee door kunnen. Dus de release show wordt meteen een van mijn laatste shows. Dat is een gek idee.’ ‘Het is een beetje een zware zwangerschap tot nu toe,’ vervolgt Lana. ‘Veel last van misselijkheid en ik ben veel moe. Dat is met eerdere shows en repetities ook niet echt makkelijk geweest, maar goed, het is niet heel lang meer. Wat dat betreft zijn deze shows ook wel een uitdaging, vooral de tweede. Maar ik heb er wel heel veel zin in. Ik voel soms zo’n trap tegen mijn bas,’ glimlacht ze. En straks hebben we er een mascotte bij.’
Voor de komende tijd staat er genoeg op de planning. Zoals de optredens tijdens de Popronde en in België. ‘We kregen al uitnodigingen voordat de single uitgebracht was. Een heel raar fenomeen. Er wordt ons een vertrouwen gegeven en dat moeten we gaan inlossen in plaats van op basis van een goede single.’ Ondertussen verschijnen er op social media nieuwe bandfoto’s, gemaakt door Lisa. Zo is ze toch nog aanwezig bij de band. ‘Ja, dat is echt leuk,’ reageert Julia. Dat kan ze ook super goed.’ ‘Ze heeft even tijd voor zichzelf genomen en wij ook, maar dat is helemaal goed,’ vervolgt Lana. Vanavond komt ze ook wat foto’s maken. Het is heel fijn dat dat kan.’ De EP release staat gepland voor 12 november, maar op 22 oktober komt er eerst nog een nieuwe single, Fair Enough. ‘Van elk liedje van de EP hebben een live video opgenomen. Die brengen we tussendoor nog uit. En dan tegen het eind van het jaar een single van de nieuwe EP. En dan zien we wel hoe het verder loopt. Hopelijk een mooie zomer pakken volgend jaar.’
Tekst en foto’s: Willem Schalekamp